بررسی اثرات فلزات سنگین نیکل و آرسنیک بر روی ویژگیهای فیزیولوژیکی و مورفولوژیکی گیاه گشنیز(coriandrum sativum)

افزایش آلاینده های محیطی به ویژه فلزات سنگین، زاییده صنعتی شدن جوامع بشری است.گیاه پالایی که همانا استفاده از گیاهان برای جذب، تجمع و سمیت زدایی آلاینده ها از طریق فرآیندهای فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی می باشد، از جمله راه کارهای کم هزینه و مطمئنی است که همواره برای حذف و یا کاهش غلظت های عناصر سنگین توصیه می شود. نیکل و آرسنیک از جمله عناصرطبیعی هستند که به فرمهای مختلف در محیط زیست، رودخانه ها، دریاچه ها، اقیانوس ها، خاک، هوا، آب آشامیدنی و همچنین در پیکر گیاهان و حیوانات وجود دارند. همچنین از مهم ترین عناصر سرطان زا می باشند. هدف از این پژوهش ارزیابی توان گیاه پالایی گیاه دارویی گشنیز(coriandrum sativum) در جذب عناصر سمی نیکل و آرسنیک می باشد. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار سطح عنصر نیکل شامل 500،200،100،0 میکرومولار و چهار سطح عنصر آرسنیک شامل 250،150،50،0 میکرومولار و در شش تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد که بخش هوایی گیاه گشنیز نسبت به ریشه مقدار کمتری از فلزات سنگین نیکل و آرسنیک را جذب کرده و این کاهش به علت مصارف تغذیه ای اندام هوایی گشنیز توسط انسان از اهمیت بالایی برخوردار است.